Op Eilandexpeditie met Fransje

Afgelopen woensdag ging ik met mijn vriendinnetje en onze mama’s op eilandexpeditie. We hadden er heel veel zin in, maar moesten wel vroeg uit bed.

We moesten namelijk om 10 uur verzamelen bij de boot ergens in Zonnemaire. En ik zeg ‘ergens’, want makkelijk te vinden was het niet. De mama’s hebben echt goed moeten zoeken waar we nu precies moesten zijn. Gelukkig hebben we het na een poos wel gevonden en haalden we nog net op tijd de boot.

De koppen werden geteld en na een korte uitleg over de excursie gingen we van wal. Op naar het eiland Stampersplaat. Onderweg spotte ik al heel wat andere boten en eilandjes met mijn verrekijker, die ik speciaal voor deze expeditie had meegenomen.

Eenmaal op het eiland startten we aan een heuse wandeltocht van zo’n anderhalf uur! Lang hé. En de paden waren gewoon soppig van al die regen. Misschien had ik toch maar mijn regenlaarsjes aanmoeten doen. Al vond ik het wel super grappig, zo lopen door de plassen.

Onderweg kregen we van de gids uitleg over het eiland, de dieren en de plantjes. Wist je bijvoorbeeld hoe je kunt zien of een kwal een mannetje of een vrouwtje is? Of dat de wilde paarden daarnaartoe zijn gebracht en er alleen maar meisjespaarden rond galopperen? Hoe de mollen er zijn gekomen is dan weer een raadsel, maar wel lachen dat ze hier dus helemaal niet kunnen graven. Dan loopt hun huisje namelijk onder water.

Op een gegeven moment liepen we langs de oever en zagen we opeens zeekraal! En dat mocht ik gewoon eten. Gewoon zo uit de zee! Oh, en er lagen ook nog eens prachtige schelpen. Stiekem heb ik een paar oesters, mosselschelpen en een soort kreukels in mijn zak gestopt. Die liggen nu mooi op de vensterbank thuis.

Daarna kwamen we op een groot groen veld met bloemetjes. En wat ruik ik nou? Het ruikt wel naar thee. De gids legde uit dat we nu op een veld waren met allemaal muntplantjes. Lekker hoor.

De wilde paarden kwamen we ook tegen. Gelukkig wel op veilige afstand. Met de verrekijker kon ik ze goed zien, terwijl ze lekker verkoeling zochten bij het water.

Na bijna twee uur lopen was het dan eindelijk tijd om weer terug te gaan naar de boot. Tijdens de terugweg keek ik weer goed door mijn verrekijker of ik zeehondjes zag. Maar helaas geen enkele gespot 🙁 Tja, dan moet ik gewoon weer eens terug voor een Zeehondensafari 🙂